Μια άσχημη είδηση έφερε η 14η Ιανουαρίου 1975, καθώς ο κόσμος πληροφορήθηκε εμβρόντητος την απώλεια του Κώστα Βελλιάδη, θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος που συνέβη στην περιοχή του ΦΙΞ. Ο Βελλιάδης ήταν μια εξέχουσε φυσιογνωμία του αθλητικού κόσμου της πόλης μας αλλά και ευρύτερα της χώρας, καθώς υπήρξε ιδιαίτερα πετυχημένος ποδοσφαιριστής, αλλά και προπονητής. Η aris.re σας παρουσιάζει ένα μίνι βιογραφικό του:
Με την κόρη του και το τρόπαιο του πρωταθλήματος του 1948
Ο Κώστας Βελλιάδης υπήρξε ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας του Άρη στην άμεση μεταπολεμική εποχή. Η αξία του ήταν τέτοια που θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος τερματοφύλακας που κάθισε ποτέ κάτω από τα γκολπόστ του Άρη. Αγωνίστηκε στον Άρη από το 1938 μέχρι το 1955.
Ήταν γεννημένος το 1922 και από μικρός υποστήριζε φανατικά τον Άρη. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1937, στον Ολυμπιακό Θεσσαλονίκης, στη Β΄ τοπική κατηγορία. Δεν άργησε να εντοπιστεί από τους ανθρώπους του Άρη και να ενταχθεί στη Β΄ομάδα των κιτρίνων το 1938. Στην πρώτη ομάδα έπαιξε το 1942, σε φιλικό εναντίον μικτής του παοκ και του Ηρακλή. Από το σημείο εκείνο και πέρα καθιερώθηκε ως βασικός τερματοφύλακας των "κίτρινων" μέχρι την επανέναρξη των πρωταθλημάτων και κατέκτησε το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης. Ο Άρης προκρίθηκε στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος, με τον Βελλιάδη να παίζει σε όλα τα ματς της ομάδας κατακτώντας το πρωτάθλημα Ελλάδος το 1946!
1948, σε αγώνα της προεθνικής Ελλάδας
Ο Βελλιάδης παραμέρισε όλους τους άλλους πιθανούς τερματοφύλακες των "κίτρινων", απουσιάζοντας από την βασική ενδεκάδα του Άρη σε ελάχιστες περιπτώσεις. Ποτέ δεν πτοήθηκε από τραυματισμούς και αρρώστιες. Το 1946 υπέστη θλάση πολλών πλευρών, όταν απέκρουσε με ηρωικό τρόπο πέναλτυ αντιπάλου του με πολλαπλή προσπάθεια. Το 1953 έπαιξε εναντίον του Παναθηναϊκού με ραγισμένο χέρι. Τίποτα δεν τον σταματούσε από το να επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον του, που δεν ήταν άλλο από την προστασία της εστίας του Άρη!
1949, εναντίον του Ολυμπιακού
Η μοναδική εμφάνιση του Βελλιάδη με τα χρώματα της ελληνικής εθνικής ομάδας πραγματοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 1949, όταν για το κύπελλο Φιλίας της Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα ηττήθηκε από την δεύτερη ομάδα της Ιταλίας με 2-3.
Στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος του 1949, έγινε εμφανής ο εκρηκτικός χαρακτήρας του Βελλιάδη, όταν στις 19 Ιουλίου ο Άρης αντιμετώπιζε εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό και προηγούνταν με 0-1. Δεκαπέντε λεπτά πριν την λήξη του αγώνα, ο Βελλιάδης σε μία έξοδο του μαρκαρίστηκε αντικανονικά, έχασε την μπάλα, και οι "πράσινοι" ισοφάρισαν, με τους παίκτες του Άρη να διαμαρτύρονται έντονα για φάουλ στον τερματοφύλακα. Ο διαιτητής Ζαπάρδας απέβαλλε τον Βελλιάδη για τις διαμαρτυρίες, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να φύγει από το γήπεδο, με αποτέλεσμα να διακοπεί ο αγώνας υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος, μαζί με τον Βαχάκ Αμπραχαμιάν, τιμωρήθηκαν αυστηρά και μετά την αποχώρηση του τελευταίου από την ενεργό δράση, ο Βελλιάδης πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού της ομάδας.
Στο τελικό κυπέλλου του 1950
Τη σεζόν 1949-50, ο Άρης διακρίθηκε στην διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδας, αποκλείοντας την Ελπίδα Δράμας, τον παοκ και τον Εθνικό. Στις 26 Απριλίου 1950, συμμετείχε στον μοναδικό τελικό της μακρόχρονης καριέρας του, όπου οι "κίτρινοι" δυστυχώς ηττήθηκαν με 4-0 από την ΑΕΚ.
Την σεζόν 1952-53, ο Άρης κατέκτησε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και προκρίθηκε στην τελική φάση, όπου αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Ο διεθνής τερματοφύλακας παρέμεινε στον Άρη μέχρι το καλοκαίρι του 1955, όταν αφέθηκε ελεύθερος από την διοίκηση του Άρη και μεταγράφηκε στον παοκ. Η κίνηση αυτή του Βελλιάδη εξέπληξε τους οπαδούς που είδαν να χάνουν τη σημαία τους, αλλά οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν σε προσωπική κόντρα του με τη διοίκηση της ομάδας μας τότε.
Κατά της ΑΕΚ το 1946, για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα
Μετά από μία σεζόν στον ΠΑΟΚ, ο Βελλιάδης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, για να συνεχίσει ως προπονητής, φθάνοντας στη θέση του εκλέκτορα των παικτών της εθνικής Ελλάδας για τη Βόρεια Ελλάδα. Λίγους μήνες πριν τον θάνατο του, είχε υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τον Άρη, αναλαμβάνοντας τη θέση του προπονητή των ακαδημιών του συλλόγου.
Δυστυχώς το νήμα της ζωής κόπηκε για την σπουδαία αυτή προσωπικότητα πρόωρα.
Το όνομα του συνδυάστηκε με το θάρρος, την άγνοια κινδύνου και το μεγάλο ταλέντο, ενώ η μορφή του υπήρξε πρότυπο για τους μετέπειτα τερματοφύλακες. Στην άτυπη κόντρα με τον Νίκο Χρηστίδη για το ποιός υπήρξε ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών για τον Άρη, είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς, καθώς για τον Βελλιάδη δεν έχουμε παρά λίγο φωτογραφικό υλικό και τις αφηγήσεις των παλιότερων.
Κώστας Βελλιάδης και Νίκος Καμπάνης. Ο πρόεδρος του Άρη τιμάει τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή για την προσφορά του στον σύλλογο
Ωστόσο η δυάδα αυτή είναι σίγουρα η καλύτερη που πέρασε από τον Άρη, με τον Βελλιάδη να είναι στα μάτια των νεώτερων, ένας ακόμη θρύλος, ένας από τους βασικούς πυλώνες της γενιάς του 1946 που τόσα πρόσφερε στον Άρη μας...
Η aris.re έχει καταγεγραμμένα 175 παιχνίδια που χρησιμοποιήθηκε ο Κώστας Βελλιάδης, στα οποία δέχτηκε 250 γκολ. Με τον Άρη κέρδισε 1 πρωτάθλημα Ελλάδας, 3 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και ήταν φιναλίστ σε έναν τελικό κυπέλλου.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
