Περί Τριπόλεως και VARεμένων

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Ολοκληρώθηκαν οι σαββατιάτικοι αγώνες της 20ης αγωνιστικής, και ο Άρης υπέστη απροσδόκητη ήττα στην Τρίπολη πέφτοντας θύμα του ίδιου του κακού του εαυτού.

Οι κίτρινοι αφού κυριάρχησαν στο Α μέρος, υποχώρησαν στο Β και πρόσφεραν τη νίκη στον Αστέρα. Οι γηπεδούχοι πράγματι, κατόρθωσαν να ανατρέψουν το εις βάρος τους αποτέλεσμα, παίζοντας ουσιαστικά ποδόσφαιρο για ένα μόλις πεντάλεπτο, τότε που πέτυχαν δύο γκολ-δώρα της άμυνας του Άρη.

Ο Άρης ήταν εξαιρετικά κακός στο Β μέρος, με την άμυνα του να κάνει μαζικά σφάλματα και να ευθύνεται για τα γκολ που δέχτηκε. Ιδιαίτερα τα στόπερ αλλά και ο τερματοφύλακας έδειξαν απίστευτες αδυναμίες. Τεράστια η ευθύνη του προπονητή στο στήσιμο αλλά και στις κινήσεις στην σκακιέρα του αγώνα.
Η γνώμη μου είναι πως το παιχνίδι της Τρίπολης δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά να αναλυθεί από το τεχνικό επιτελείο της ομάδας, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που ο Άρης συμπεριφέρεται έτσι, αλλά η πρώτη που το πληρώνει τόσο ακριβά. Το φαινόμενο «ντόκτορ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ» το έχουμε συναντήσει στα ματς με τον Απόλλωνα και τη Λάρισα, αλλά με τον Άρη να κατορθώνει τελικά με σχετική ευκολία να διατηρήσει το προβάδισμα του Α μέρους. Η Τρίπολη όμως αποδείχτηκε καλύτερη ομάδα από τις άλλες, αλλά και ο Άρης έδειξε πιο κουρασμένος, με την ήττα να έρχεται με αυτόν τον απροσδόκητο και πικρό για εμάς τρόπο.

Στα αξιοσημείωτα του αγώνα ήταν η χρησιμοποίηση του Κώστα Μήτρογλου, που πέρασε στο 82’ στη θέση του Μάνου και επέστρεψε στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά από 6 χρόνια. Ο Κώστας δεν είχε τον χρόνο να μπει στο πνεύμα του παιχνιδιού και να βοηθήσει, ωστόσο στη συνέχεια θα βοηθήσει αναμφίβολα τον Άρη να ξεπεράσει το «τρακ» του σκοραρίσματος!

Ο Άρης σήμερα φωνάζει για δύο φάσεις στις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να δωθεί υπέρ του η εσχάτη των ποινών. Θα μπορούσα να δεχτώ κάθε δικαιολογία περί ανθρώπινου λάθους από τη μεριά του Φωτιά και των εποπτών για τους λόγους που δεν σφυρίχτηκε κάποια από τις δύο παραβάσεις. Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ όμως είναι τους άλλους, εκείνους που βρίσκονται στο δωμάτιο του VAR και βλέπουν τις φάσεις με την ησυχία τους και από πολλαπλές οπτικές γωνίες. Αυτοί δεν έχουν καμία δικαιολογία για λάθος. Γιατί είναι πολλοί, και βλέπουν πολλά.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΑΘΗ ΣΤΟ VAR.
Δεν θα έγραφα τίποτα για τη διαιτησία. Γιατί δεν είμαι εγώ ο κλαψιάρης της Θεσσαλονίκης, εγώ έχω χρώμα. Ο Άρης έχασε το παιχνίδι του σήμερα από δικά του λάθη και όχι από λάθη άλλων.
Ωστόσο τυχαία γύρισα το κανάλι και είδα τα τελευταία λεπτά του Παναθηναϊκός – Λαμία. Δείτε αν μπορείτε τη φάση του 92’. Όταν ο παίκτης της Λαμίας προσπαθεί να δώσει πάσα μέσα στην περιοχή του Παναθηναϊκού και η μπάλα χτυπάει καθαρά και ξάστερα στο χέρι του πράσινου αμυντικού.
Εντύπωση προκαλεί η θέση του διαιτητή, δύο με τρία μέτρα μπροστά στο συμβάν. Δεν το είδε; Ίσως...
Το VAR όμως; Τι κάνει το VAR; Γιατί υπάρχει το VAR;
Γιατί δεν έπρεπε να τιμωρηθεί ο Παναθηναϊκός με την εσχάτη των ποινών; Βρείτε μόνοι σας την απάντηση.
Η γνώμη μου είναι πως το VAR οφείλει να μην λανθάνει. Και όταν το κάνει, οφείλει να τιμωρείται πολλαπλάσια από έναν απλό διαιτητή. Γιατί το VAR έχει κάθε μέσο και όσο χρόνο θέλει για να αποφανθεί για αυτό που ο διαιτητής πρέπει να αποφασίσει σε κλάσματα δευτερολέπτου. Γιατί στο VAR το λάθος περιορίζεται και υποχωρεί κοντά στο μηδέν, οπότε η εσφαλμένη απόφαση ή η μη-απόφαση βρωμάει δόλο.
Κατά τη γνώμη μου στο VAR είναι που πρέπει να έχουμε τους ξένους διαιτητές και όχι μέσα στο γήπεδο. Γιατί το VAR δημιουργήθηκε για να προστατεύει το άθλημα και όχι το κατεστημένο...
Θα περάσουν ακόμη πολλά χρόνια μέχρι να γίνουμε άνθρωποι... (αν βέβαια γίνουμε ποτέ)